- quandoquidem
- quandŏquĭdem, conj. (avec indic. ou subj.)
puisque.
- quandoquidem tu istos oratores laudas, Cic. Brut. 163 : puisque tu loues ces orateurs.
- utinam majora possemus, quandoquidem a vobis maxima accepimus! Cic. : si seulement nous pouvions faire davantage (pour vous), puisque nous avons reçu de vous les plus grands services!
* * *quandŏquĭdem, conj. (avec indic. ou subj.) puisque. - quandoquidem tu istos oratores laudas, Cic. Brut. 163 : puisque tu loues ces orateurs. - utinam majora possemus, quandoquidem a vobis maxima accepimus! Cic. : si seulement nous pouvions faire davantage (pour vous), puisque nous avons reçu de vous les plus grands services!* * *Quandoquidem, pen. corr. Coniunctio causalis. Terent. Quandoquidem ducenda est, egomet habeo propemodum Quam volo. Puis que, etc.\Deos quaeso, vt sit superstes: quandoquidem ipse est ingenio bono. Terent. Car.
Dictionarium latinogallicum. 1552.